Myanmar Times က ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါ အဲ့လိုသတင္းေဆာင္းပါးေတြ ဖတ္ခြင့္ရလို႔ Myanmar Times မိသားစုဝင္ေတြကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။
ထားသင့္တဲ့၀ါဒ
ျမင့္သန္းေက်ာ္
အတြဲ ၂၉ ၊ အမွတ္ ၅၆၂ (၂၃ - ၂၉ ၊ ၃၊ ၂၀၁၂)
စာေရးသူ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က စကား၀ုိင္းတစ္ခုမွာ ႏွစ္ ၃၀ က ျဖစ္ရပ္ ေလးေတြ ေျပာျပသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္
က သူဟာ ျမစ္ႀကီးနားနဲ႔ တႏုိင္း တပ္ရိကၡာ
စုပုံေရးယာဥ္ေတြအတြက္ အႀကီးစား ျပဳျပင္ေရးတာ၀န္နဲ႔ ျမစ္ႀကီးနားမွာ ေလတပ္စခန္းအ၀င္ နန္႔ေပါင္မွာ ေနခဲ့ ပါတယ္။
နယ္ေျမခံတပ္မွာ လက္တစ္ဖက္ တံေတာင္ဆစ္ကျပတ္ေနတဲ့ တပ္ၾကပ္
ကိုေတြ႕လို႔ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေမးၾကည့္
ေတာ့ နန္းေကြ႕ ေခ်ာင္းမွာ ငါးမုိင္းခြဲစဥ္
က လက္ထဲမွာတင္ မိုင္းဗုံးကကြဲၿပီး လက္
ျပတ္သြားတဲေလ။
ဒါနဲ႔ပဲ မိတ္ေဆြက အဲဒီဆရာကို မုိင္းတစ္လုံးျပင္ထားေပးပါ။ ဒီတနဂၤေႏြမွာ
ငါးသြားရွာတာေပါ့ လုိ႔ ေျပာေတာ့ လက္တစ္ဖက္ျပတ္ ဆရာက အျပံဳးမပ်က္
ဟုတ္ကဲ့တဲ့ေလ။
ဒါနဲ႔ အဲဒီ
ေန႔မွာ နန္းေကြ႕ေခ်ာင္းရဲ႕ ေခ်ာင္းေကြ႕ ေလးမွာ မုိင္းခြဲတယ္။
ျမစ္ႀကီးနားရဲ႕ ဒီဇင္ဘာ ေဆာင္းေၾကာင့္ ေန႔ခင္း ၂ နာရီေလာက္မွာ ခြဲလုိက္တာ။
ခြဲတဲ့သူက လက္တစ္ဖက္ မုိင္းဆရာပဲတဲ့။
မုိင္းခြဲအၿပီး မုိင္းဆရာက သူ႔လက္တုကုိ ခြ်တ္၊ ဗုံးကြဲမႈေၾကာင့္ ေရေပၚေပၚ လာတဲ့ ငါးေတြကို ဆင္းဖမ္းေတာ့တာ ပဲ။
က်န္တဲ့ရဲေဘာ္ေတြကေတာ့ ဆင္းဖမ္းသူ
ဖမ္း၊ မုိင္းကြဲသံေၾကာင့္ မူးၿပီး ေမ်ာေနတဲ့
ငါးေတြကို ေလွငယ္ေလးတစ္စင္းေပၚက
ေန ေဂၚနဲ႔ဆယ္တင္သူကတင္နဲ႔ ေပ်ာ္ စရာႀကီးပါ။
ေရက ေမခ-မလိခရဲ႕ ေရခဲေရေတြ ဆုိေတာ့ ခုိက္ခုိက္တုန္ခ်မ္းေပမယ့္ ေလွ
ေပၚတင္ထားတဲ့ ကခ်င္မီးေတာက္ အရက္ တစ္ႀကိဳက္ေသာက္၊ ေရေအာက္
ၾကမ္းျပင္မွာ မူးၿပီး လဲေနတဲ့ ငါးႀကီးေတြ
ကို ဆင္းငုတ္ရွာၾကေပါ့။
မူးေနတဲ့ငါး ေတြက ပက္လက္ျဖစ္ေနေတာ့ ျဖဴျဖဴ ေတြ႕ရင္ ေကာက္ကုိင္လုိက္၊ ငါးပဲ။ ေရက
လည္း ၾကည္လင္ေနတာကိုး။
အဲ အျမည္းေတာ့ ေပါေလာေမ်ာရာက ေလွေပၚမွာ ေဂၚနဲ႔ခပ္တင္ ဆယ္ထား တဲ့ ငါးငယ္ေတြကို အရက္တစ္ႀကိဳက္ ငါးငယ္တစ္ကိုက္နဲ႔ အစိမ္းစားတာေပါ့။
ဒါၿပီးေတာ့ ငါးခ်င္းေတာင္းကိုသယ္ ၿပီး တပ္ကိုအျပ္န္ ေမာ္ေဖာင္းဆုိတဲ့ ကခ်င္ရြာကို ျဖတ္၀င္တယ္။
ေဒသခံ ကခ်င္႐ုိးရာအရက္ဆုိင္မွာ ခဏ၀င္ရင္း
ရြာက ဒူး၀ါး(ရြာလူႀကီး)အိမ္ ၫႊန္ခုိင္း
တယ္။ ေနရာသိေတာ့ သြားၿပီး ငါး
ခ်င္းေတာင္း ကိုခ်ၿပီး ႏႈတ္ဆက္စကား
ေျပာတယ္။
သူ႔စကားက ဒူး၀ါးႀကီးေရ ရြာ
အထြက္ဘက္က ေခ်ာင္းေကြ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ မိုင္းခြဲ
ဆယ္လာတဲ့ ငါးေတြပါ။
တကယ္ေတာ့
ဒူး၀ါးတုိ႔ ငါးေတြပါ။
ကြ်န္ေတာ့တပ္စိတ္
အတြက္ ညေနစာ နည္းနည္းယူသြားပါ
တယ္။
က်န္တာ ဒူး၀ါးတို႔ရြာအတြက္ ထားခဲ့တယ္။
မွ်ေ၀ေပးပါလို႔ ေျပာၿပီး ငါးေတြ ထားခဲ့တယ္။
ေနာက္တစ္ပတ္မွာ ရြာအျပင္က ပတ္သြားရင္း ဆက္သားတစ္ေယာက္နဲ႔ မုိင္းခြဲတယ္ဆုိတာ ေျပာခုိင္းလုိက္တယ္။
ရြာခံေတြေရာက္လာေတာ့ မုိင္းခြဲတယ္။
ေရထဲက ေပၚလာတဲ့ငါးေတြ ၀ုိင္းဆယ္ ၾကတာ ေပ်ာ္စရာပါပဲတဲ့။
ဒီတစ္ခါမွာ လည္း တစ္ညစာပဲ ယူၿပီး က်န္တာကို ရြာကလူေတြအတြက္ ထားခဲ့တယ္။
ေနာက္တစ္ပတ္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္တစ္ပတ္က ခရစၥမတ္ျဖစ္ေတာ့ ေန႔လည္မဟုတ္ဘဲ မနက္ ၉ နာရီ
ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမွာ သူတုိ႔ကို အေၾကာင္း မၾကားဘဲ မုိင္း ႏွစ္ေနရာ ခြဲတယ္။
ရဲေဘာ္ေတြအားနဲ႔ပဲ ငါးဆယ္ တယ္။
၁၁ နာရီေလာက္မွာ ၿပီးသြား တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ရြာထဲျဖတ္၀င္ အသင့္ယူလာတဲ့ငါးေတြကို ရမ္သုံးလုံးနဲ႔
အတူ ဆလန္၀ါနဲ႔ ဒူး၀ါးတို႔ကို ခရစၥမတ္
လက္ေဆာင္ပါလို႔ ေျပာၿပီး ေပးလုိက္ တယ္။
အံ့ဩၾကၿပီး ျပံဳးလုိ႔၊ ေက်းက်ဴး ကမၻာ (ေက်းဇူးတင္ပါတယ္)ခ်င္း ထပ္ေန
ပါတယ္။
ခရစ္ယာန္ရြာကိုး။
ျပန္လွည့္ ထြက္ဖုိ႔လွည့္ရင္း ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီး ဒီညမွာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း လာမယ္ ေနာ္လုိ႔ ေျပာေတာ့ ဆလန္၀ါနဲ႔ ဒူး၀ါး တစ္သုိက္
ဖ်က္ခနဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဒူး၀ါးက ေစာေစာ
ေတာ့ လေနာ္တဲ့။
မိတ္ေဆြရဲ႕တပ္စိတ္ က ရိကၡာစုံပုံေရးယာဥ္ေတြကို အေျခခ် တပ္က လာျပင္တာဆုိေတာ့ သက္ဆုိင္
ရာ နယ္ေျမလုံျခံဳေရးတာ၀န္ ယူစရာ မလုိဘူး။
ညေနပုိင္းမွာ သူ႔လူေတြနဲ႔ တပ္ထဲမွာ ၾကက္ေၾကာ္ေတြေၾကာ္ၿပီး ရြာကိုသြားၾကတယ္။ ရဲေဘာ္တစ္ ေယာက္ကေတာ့ စစ္ေစာင္ၾကားႀကီးျခံဳ ၿပီး ပါလာတယ္။
ခ်မ္းေနတဲ့ကာလမွာ
ကုိး။
ရြာေရာက္ေတာ့ ဒူး၀ါးႀကီး စီစဥ္ ထားတဲ့ေနရာမွာ ထုိင္ၾကတယ္။
အဲဒီမွာ
Army Rum သုံးလုံးကေထာင္လ်က္။
တစ္ေယာက္က ရမ္ပုလင္းက ခ်ိပ္ေတြကို
ထုခြာတယ္။
မိတ္ေဆြက ဘယ္သူ
ေသာက္မွာလဲဆုိေတာ့ နင္တုိ႔အတြက္
တဲ့။
အဲဒီျပည္နယ္မွာ ဒူ၀ါးေခၚရင္ေခၚ၊ ဗုိလ္ႀကီးေခၚ ရင္ေခၚမယ္၊ ေျပာရင္ေတာ့ နင္နဲ႔ငါ ေျပာတာမ်ားတယ္။
အစတုန္းက
ေတာ့ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေပမယ့္ ဘာသာစကား ျခားနားမႈအရ ေလသံမွာ ႐ုိင္းစုိင္းတဲ့ အသံ မဟုတ္ေတာ့ နားယဥ္သြားတာပါ ပဲ။
အဲဒီမွာတင္ အသင့္၀ယ္လာတဲ့ ကခ်င္
မီးေတာက္အရက္ေတြထုတ္ၿပီး ဒီအရက္
ပဲ ႀကိဳက္တယ္။
ရမ္ကို ရြာကလူေတြပဲ ေသာက္ပါလို႔ေျပာလုိက္ၿပီး အရက္၀ုိင္း ေလး စျဖစ္တယ္ေပါ့။
ငါးကင္၊ ငါးမီးဖုတ္၊
ၾကက္ေၾကာ္ေတြနဲ႔ နည္းနည္းအရွိန္ရလာ
ေတာ့ ဆလန္၀ါ (ရြာလူႀကီး)တစ္ေယာက္
က ရီေ၀ေ၀နဲ႔ ေျပာတယ္။
ဒူး၀ါး မင္း ေရာက္စ မုိင္းလာခြဲတုန္းက ေျပာသြား တာ ငါတုိ႔ ၀မ္းသာတယ္။
ငါတုိ႔ ဒီနယ္ က ငါးေတြ ငါတုိ႔ပုိင္တယ္ဆုိတဲ့စကားကို ငါတုိ႔ အရမ္းသေဘာက်တယ္။
ခု ငါတုိ႔ပြဲ
ကို ကူညီေပးတာကိုလည္း ေက်းက်ဴး ကမၻာဆုိင္လုိ႔ ေျပာပါတယ္တဲ့။
ဒီလုိနဲ႔ပဲ ည ၈ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ရြာ လူႀကီးကို လူတစ္ေယာက္က တစ္ခုခု ကခ်င္လုိေျပာလုိက္တယ္။
အဲဒီမွာ ရြာ လူႀကီး ေအးေအးပဲ။
ဒူး၀ါး ဧည့္သည္ အသစ္လာမယ္၊ လက္စသုတ္ရေအာင္ လုိ႔ ေျပာပါတယ္တဲ့။
မိတ္ေဆြက သူ႔ရဲ႕ စစ္ေစာင္ၾကားျခံဳ ထားတဲ့ ရဲေဘာ္ကို အမွတ္တမဲ့ လွမ္း ၾကည့္တယ္။ သူ႔မွာက က်ည္အျပည့္နဲ႔ G-3 ေသနတ္ ပါတာကိုး။
လုံျခံဳေရးအရ ယူလာခဲ့တာ။
ေနာက္ေတာ့ မိတ္ေဆြက
အရက္ပုလင္းယူၿပီး အရက္ခြက္ေတြထဲ တစ္၀က္ေက်ာ္ေလာက္စီ ထည့္လုိက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ အရက္ခြက္ေျမႇာ က္
ၿပီး Merry Christmas ကန္ပိန္႔ဆုိၿပီး အရက္ေတြကို တစ္ၿပိဳင္တည္း ေမာ့
ေသာက္ၿပီး ျပန္ဖုိ႔ ထလုိက္တယ္။
ဆလန္၀ါတစ္ေယာက္က အတူလိုက္
လာတယ္။
အျပန္လမ္းမွာ သူက ဒူး၀ါး ရယ္ ငါတုိ႔က မင္းတုိ႔ႏွစ္ဖက္ၾကားက ေျမစာပင္ျဖစ္သလို မင္းတုိ႔ႏွစ္ဘက္ရဲ႕ မိသားစုေတြဟာလဲ ေျမစာပင္ေတြပါ။
အခု ဒူး၀ါး ဒီမွာရွိေနစဥ္မွာ ဒူး၀ါးရဲ႕ မိသားစုလည္း စိတ္ပူေနၾကမွာပါ။
မင္းတုိ႔
စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ငါတုိ႔စစ္ဘုရင္ေတြ ၾကားမွာ မင္းတုိ႔ႏွစ္ဖက္က အသက္ေတြ
ရင္းေနရတယ္။ ငါတုိ႔နဲ႔ မင္းတို႔ႏွစ္ဖက္ မိသားစုေတြအားလုံးဟာ ေျမဇာပင္ေတြ ခ်ည္းပါလို႔ ၀မ္းနည္းစြာေျပာကာ ထည့္
ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာရြက္ ထမင္းထုပ္ေတြ ေပးၿပီး တပ္ေရာက္မွစားဖို႔ပါ။
ငါတုိ႔ ဧည့္သည္သစ္ကို ဧည့္ခံဖုိ႔ျပန္ပါမယ္။ Happey Christmas ဆုိၿပီး ေက်ာခုိင္း ၿပီး ျပန္သြားပါတယ္တဲ့။
သူလုိက္ပို႔တာက သူ႔ရင္ထဲကစကား ကို ေျပာခ်င္လုိ႔ျဖစ္သလို လုိက္ေစာင့္ ေရွာက္တဲ့သေဘာလည္း ပါပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ပူတာအုိ
လြင္ျပင္ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ေျခလ်င္
တပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ တပ္မွာသုံးတဲ့ စစ္ကားေတြ
ျပင္ေပးဖုိ႔ သြားခဲ့ရတယ္။
ဇန္န၀ါရီလ ၄
ရက္ေရာက္ေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ စစ္ေရး
စစ္ရာမွာ ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့
သူေတြအတြက္ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြ ေၾကညာတဲ့အခါမွာ တပ္ရင္းမႉးရဲ႕ ေထာက္လွမ္းရးအရာရွိ (I.O) နဲ႔ သူ႔
တပ္စုဟာ သတင္းအရ လက္နက္ကိုင္
အဖြဲ႕တစ္ခု အေျချပဳ တာကို ခရီးရွည္
ထုိးေဖာက္စစ္ဆင္ေရး (Long range
penetration) စစ္ဗ်ဴဟာနဲ႔ တစ္ဖက္
လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႕ကို လက္နက္ငယ္
အားလုံးနဲ႔ အေသရမိခဲ့လို႔ တပ္မေတာ္ရဲ႕
ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ စစ္ေရးစြမ္းေဆာင္
မႈအတြက္ ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ သူရဘြဲ႕ေတြ တစ္သီ
ႀကီးရၿပီး ေပ်ာ္ပြဲဆင္ေနတာျမင္ေတာ့ ရက္အနည္းငယ္အတြင္းက ခရစၥမတ္ည
မွာ ျမစ္ႀကီးနားက ကခ်င္ ေမာ္ေဖာင္းရြာ
လူႀကီးေျပာခဲတဲ့ ညကို အမွတ္ရလိုက္မိပါ
တယ္တဲ့။
ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ အတြင္းက တစ္ေၾကာ့ျပန္ စစ္မီးေတာက္
ျပန္ေတာ့ ေျမဇာပင္ေပါင္းမ်ားစြာ အတိ
ဒုကၡေရာက္ ေနၾကရၿပီး ႏွစ္ဖက္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ရဲ႕ အရာရွိငယ္ေတြနဲ႔
ရဲေဘာ္ေတြထဲက ဒဏ္ရာရသူ၊ ေသဆုံး
သူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြလည္း ေျမဇာပင္
ေတြ ျဖစ္ၾကရျပန္တယ္။
ႏွစ္ဖက္ တန္းတူရည္တူ ညိႇႏႈိင္းႏုိင္ ရင္ ပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈေတြ ေလ်ာ့ပါး
သြားမွာ မွန္ေပမယ့္ ေျမဇာပင္ေတြရဲ႕ ဘ၀အသီးသီးမွာ အေျခအေနေတြ
ပ်က္ယြင္းခဲ့ရၿပီပဲ။
စစ္သေဘာကေတာ့ ဒီျပည္နယ္မ်ဳိးမွာ ျပည္မတပ္က အႏုိင္ တုိက္ႏုိင္ရင္လည္း မၿပီးပါဘူး။
မ်ဳိးဆက္
သစ္ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႕ေတြ ေပၚလာ ဦးမွာပါပဲ။
တန္းတူရည္တူ သာတူညီမွ် ညႇိႏႈိင္းႏုိင္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။
ဆက္ၿပီး အဆင္ေျပ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ
ဖုိ႔အတြက္ က်င့္သုံးရမယ့္ လမ္းစဥ္က ေတာ့ တန္းမတူ ရည္မတူ မူ၀ါဒပါပဲ။
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံျခားေငြအရဆုံး သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ထြက္တဲ့ ရခုိင္ကမ္း
ေျမာင္ေဒသနဲ႔ တနသၤာရီကမ္းေျမာင္ ေဒသ၊ ဒုတိယအရဆုံး ေက်ာက္စိမ္း ထြက္ရာေဒသ
ကခ်င္ျပည္နယ္ေတြဟာ
ေဖာင္စီးရင္း ေရငတ္ေနသူေတြ ဘ၀မ်ဳိး
ပါ။
မိမိျပည္နယ္က ရွာေဖြေပးလုိက္တဲ့ တနင့္တပုိး ၀င္ေငြအတြက္ တကယ္ ျဖစ္သင့္တာက ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေတြ တစ္ေျပးညီ
အမွီ ျဖစ္လာေရးမွာ တန္းမတူ ရည္မတူ
၀ါဒထားကာ အဲဒီေဒသေတြကို အထူး ဦးစားေပးၿပီး စနစ္က်တဲ့ ၿမိဳ႕ျပေျမယာ ေတြ ေဖာ္၊ တစ္ႏွစ္ခံမဟုတ္တဲ့ လမ္းေတြ တည္ေဆာက္ေပးရပါမယ္။
႐ုရွားျပည္ႀကီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လမ္းစဥ္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ကာလမွာ အစုိးရ
လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ႏြယ္ၿပီး ေငြေတြ ဘီလ်ံနဲ႔ ခ်ီၿပီး ခ်မ္းသာလာတဲ့သူေဌးေတြကို ဘန္းစကားနဲ႔ ေခတ္ပ်က္သူေဌးလို႔ သုံးႏႈန္းေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။
ယခင္အစုိးရ တုန္းက ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ေက်ာက္စိမ္း
တူးေဖာ္ခြင့္နဲ႔ ကြ်န္းသစ္ေတြ ခုတ္ထြင္ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရၿပီး က်ိက်ိတက္
ခ်မ္းသာ လာတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ခါေတာ္မွီသူေဌး ႀကီးမ်ားဟာ
ဒီေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
သူ႔ျပည္နယ္က သယံဇာတေတြထုတ္၊ ထုတ္ဖုိ႔အတြက္
သူ႔လမ္းေတြကို ဖြတ္ဖြတ္ေၾကအသုံးခံ လုိက္ရနဲ႔ ကခ်င္ေဒသခံေတြဟာ မိေအး
ႏွစ္ခါနာကိန္းမ်ဳိး ဆုိက္ခဲ့ရပါတယ္။
မိမိတုိ႔စီးပြားေရး ျဖစ္ထြန္းခဲ့ရတာေတြ အတြက္ ျပန္လည္ေပးဆပ္ဖုိ႔ သေဘာ
ျပည့္၀စြာနဲ႔ အထက္တန္းအဆင့္သာသာ တကၠသုိလ္ ေတြအစား အရည္
အခ်င္းျပည့္၀တဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြနဲ႔ သင္ၾကားႏုိင္တဲ့တကၠသုိလ္ေတြ ျဖစ္
ေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ဒီျပည္နယ္
ေတြက ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ၀န္ေဆာင္မႈေပးေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ
အတြက္ အထူးေထာက္ပံ့ေငြ ေပးသင့္ပါ
တယ္။
နယ္ေျမမေအးခ်မ္းရျခင္း အေၾကာင္းတရားေတြမွာ အေျခခံ
လိုအပ္မႈေတြ မျပည့္စုံလုိ႔ဆုိတာလည္း ပါပါတယ္။
ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ေငြအေျမာက္ အျမား ရွာလို႔ရတဲ့ အထက္ေဖာ္ျပပါ တုိင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြကို အထူးဦးစားေပး စဥ္းစားေပး သင့္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ။
စာေရးသူရဲ႕မိတ္ေဆြ ကခ်င္ရြာက ရြာလူႀကီးကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃၀ က ေျပာတဲ့စကားေလး အမွတ္ရလုိ႔ ေရးမိတာပါ။
(ဒီေဆာင္းပါးေလး ဖတ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး ၿမစ္ၾကီးနား၊နန္႔ေပါင္ရြာနားက (၅၀၃)တပ္မွာ ေနခဲ့ဘူးတယ္ အဲ့ဒီ့နားရြာေတြက တိုင္းရင္းသားေတြ တကယ္ကို ရိုးသားၾကတယ္ အခုၿပည္တြင္းစစ္ၿဖစ္ေနေတာ့ အရမ္းဝမ္းနည္းမိတယ္ ဘာအတြက့္ေၾကာင့္ မေအးခ်မ္းတဲ့ ေဒသၿဖစ္သြားရတာလဲဆိုတဲ့ အေမးက ေခါင္းထဲကို တရစပ္ဝင္လာတယ္။)
