၁၉၈၈ - ၂၀၁၁

ဒီကဗ်ာကို ကိုေနဘုန္းလတ္ ၃၁ ႏွစ္ၿပည့္ေမြးေန႔မွာ အမွတ္တရ ၿပန္ရွာထားတာပါ သူလို႔လူငယ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ အမ်ားၾကီး ရိွသင့္ပါတယ္ ဘယ္လိုပဲ ဒီမိုကေရစီ ရသြားပါေစ ပညာမတက္တဲ့ လူငယ္ေတြလက္ထဲ ႏိုင္ငံထိုးအပ္ရမယ့္ အေရးကို ရင္ေလးေနမိတယ္..

ၿဖစ္ခ်င္တာ ေၿပာပါဆိုရင္ 1988 မတိုင္ခင္က ပညာေရးစနစ္ ၿပန္ရိွေစခ်င္တယ္ ပညာေရးကို ဘဝတက္လမ္းအၿဖစ္ အသံုးခ်ေစခ်င္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ဘြဲ႔ရပညာတက္တဲ့ အဂၤလိပ္စကားကို သူတင္ကိုယ္တင္ ေၿပာဖို႔ေနေနသာ အဂၤလိပ္သတင္းစာကိုေတာင္ အဘိဓၶာန္ေဘးခ်ဖတ္ေနရတဲ့ အေကာင္..

မင္းက သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ေနေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံကိုမွ အထင္ၾကီးလားလာမေမးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အထင္မၾကီးတက္ပါဘူး တိုင္းတပါးသားကို အထင္ေသးလို႔ေၿပာေနတာ ၄တန္းေလာက္တက္ၿပီး (အလယ္တန္း အဆင့္ေလာက္) မန္ေနဂ်ာၿဖစ္ေနတဲ့ေကာင္နဲ႔ ဘာရာထူးမွန္းမသိ သူေဌးကိုယ္ေရးအရာရိွလိုလို ဘာလိုလိုၿဖစ္ေနတဲ့ေကာင္နဲ႔ အဲ့လိုလူေတြနဲ႔ အလုပ္တြဲလုပ္ေနရတဲ့ ဘဝမို႔လို႔ပါ အဲ့ေကာင္ေတြ ဘာလို႔ေနရာရလဲသြားေမး အဂၤလိပ္လိုေရလည္ေအာင္ေၿပာတက္လို႔..

ကၽြန္ေတာ္တိုႏိုင္ငံမွာသာ ႏိုင္ငံၿခားသားဆို အသားလြတ္ အထင္ၾကီးေနတာ သူတို႔က အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတာင္ ဂရုကိုမစိုက္ဘူး သူတင္ကိုယ္တင္ စကားေၿပာႏိုင္တယ္ေလ အာရွဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာမေနေတာ့ဘူး စာအုပ္အနီဆို သြားၿပီသာမွတ္ေတာ့..

အဲ့ဒါနဲ႔လမ္းလြဲကုန္ၿပီ ေပးခ်င္တာကတစ္မ်ိဳး ပညာမတက္ေတာ့ အၿမင္က်ည္းလာတယ္ အစစအရာရာ ဝါးလံုးေခါင္းထဲ လသာတဲ့သူမ်ားလာတယ္ ငါအဆင္ေၿပတာပဲ ဒီထက့္ပိုၾကည့္ရင္ ငါ့မိသားစု အဆင္ေၿပတာပဲ မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္ ေဘးဘီကို နဲနဲေလးပဲ ငဲ့ၾကည့္လိုက္ အဆင္မေၿပတဲ့သူေတြတစ္ပံုၾကီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ပညာမတက္တဲ့ကေလးေတြ ေက်ာင္းမေနရတဲ့ ကေလးေတြ တစ္ပံုၾကီး..

ပညာမတက္ေတာ့ ေငြရွာဖို႔ခက္ခဲလာတယ္ ဘာၿဖစ္လဲ ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး ၿပည္တြင္းမွာဆို ကေလးသာသာ ေကာင္ေလးေတြ ေကာင္မေလးေတြ အရမ္းပ်က္စီးလာတယ္ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ကလပ္ေတြမွာ အဆိုေတာ္ေတြ၊ေမာ္ဒယ္ေတြ မ်ားလာတယ္ ႏိုင္ငံေတာ့ေက်ာ္မေက်ာ္မသိဘူး Internet မွာေတာ့ကမာၻေက်ာ္တယ္ ၿမန္မာႏိုင္ငံက ကေလးမေတြ အသက္ကေလးေတြကမွ ၁၈မေက်ာ္ဘူး မိဘကေရာစားရက္လား ကမာၻမီးေလာင္ သားေတာင္ခ်နင္းတဲ့ ငတ္ေတာ့လည္း စားရတာေပါ့..

ၿပည္ပမွာဆို ၿမန္မာၿပည္မွာ လူမက်န္သေလာက္ လာေနၾကတယ္ ရိွစုမဲ့စုေပါင္ႏွံ ေရာင္းခ်ၿပီး လူ၁၀၀လာရင္ ၅ေယာက္ေတာင္မရိွဘူး အလယ္လတ္တန္းစား အလုပ္လုပ္ခြင့္ရတဲ့သူက အမ်ားစုက ေအာက္ေၿခအလုပ္သမားေတြမ်ားတယ္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံ ကိုယ္ေပးၿပီး ကၽြန္ခံေနရတဲ့ဘဝ..

ဟူး ေမာတယ္ဗ်ာ ေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ ရင္ေလးစရာၾကီး အဓိကက ပညာမတက္တာ ေက်ာင္းမေနတဲ့ ကေလးမ်ားလားမမ်ားလား သိခ်င္ရင္ ၿမိဳ႕သစ္ေတြသြားၾကည့္ စာရင္းေကာက္ စာရင္းေကာက္တဲ့သူ ေသသြားလိမ့္မယ္ စာတက္ရင္(အသိညဏ္ရိွရင္ေတာင္) စိတ္ဆိုတာမ်ိဳးက မနဲခၽြန္းနဲ႔ အုပ္ေနရတာ စာမတက္ေတာ့(ပညာမဲ့ေတာ့) ကုန္းအဆင္းကို ဘီးတပ္ၿပီးသားေပါ့..

ပညာမတက္ရင္ မေကာင္းမႈၿပဳဖို႔ ပိုအားသန္ေနမယ္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ခက္ခဲလာရင္ အလြယ္လမ္းလိုက္ခ်င္မယ္ ခိုးလိုက္မယ္ ဝႈက္လိုက္မယ္ မိရင္ခံ မမိရင္စံ တနပ္စားေတြမ်ားလာမယ္ အဲ့ဒီေတာ့ဘာၿဖစ္မလဲ ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းၿပည္ပ်က္ေရာ သူမ်ားက(အုပ္စိုးသြားေရာ)သူမ်ားကၽြန္ၿဖစ္ေရာ ခုေတာင္တရုပ္လူမ်ိဳး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ လက္ညိွးထိုးမလြဲဘူး မြန္ဂိုဆိုတဲ့ တရုပ္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ လူၿမိဳခံရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုေရာ သူတို႔မၿမိဳသြားႏိုင္ဘူးလို႔ အာမမခံႏိုင္ပါဘူး..

“ စာတက္ရင္အဲ့ဒါေတြ နားလည္မယ္ ဆင္ၿခင္မယ္ မတိုးတက္ရင္သာေနမယ္ သူမ်ားကၽြန္ေတာ့ အေရာက္ခံမွာမဟုတ္ပါဘူး ” ဘာၿဖစ္ရမယ္ ညာၿဖစ္ရမယ္ ဒီမိုကေရစီေပးရမယ္ လူ႔အခြင့္အေရးရိွရမယ္ ခင္ဗ်ားတို႔ေတာင္းဆိုခ်င္တဲ့ အရာအားလံုး ရလာပါၿပီထားအံုး ၿပည္သူက စာမတက္ဘူးဗ်ာ ကဲဘာလုပ္ၾကမလဲ အဲ့ဒီ့လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာၾကီးကို အရင္ဆံုး ၿပည္သူဆိုတာေလးကို ငဲ့ၾကည့္ၾကပါ စာတက္ေအာင္ အရင္ဝိုင္းဝန္းၾကိဳးစားေပးၾကပါ ၈တန္းကေနစၿပီး မေအာင္မေနစနစ္တို႔ ဘာတို႔ကိုလဲ ၿပင္ေပးၾကပါ အရည္အခ်င္းရိွမွ အနာဂတ္အုတ္ၿမစ္ေတြ ခိုင္ခံမွာပါ အရည္အတြက္ဆိုတာၾကီးကို မၾကည့္ၾကပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အနာဂတ္ လူငယ္ေတြအတြက့္ ၾကိဳးစားေပးၾကပါ..

“ ဒီ post ဖတ္ၿပီး အုတ္တစ္ခ်ပ္မဟုတ္ေတာင္ သဲတစ္ပြင့္အေနနဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕ စာသင္ေက်ာင္းကို ကူညီၾကပါဆို႔.. ”

“ ပန္းကေလးမ်ား
  ပြင့္ေတာ့မည္
  ဖူးတံဝင့္လို႔ခ်ီ..

  ေနၿခည္မွာ
  ေရႊရည္ေလာင္း
  ငါတို႔စာသင္ေက်ာင္း.. ။ ”

“ အနာဂတ္ရဲ႕ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြကို စာသင္ေက်ာင္းစီ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကိဳးစားပို႔ေဆာင္ၾကပါဆို႔.. ”