သူ့ကိုမဆက်သွယ်မိတာ ၂ရက်ရှိပါပြီ ကျွန်တော်နေနိုင်သမျှ မဆက်သွယ်ဘဲ နေကြည့်ပါမယ်လို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ် ကျွန်တော့်ရဲ့ အဖြူရောင်သမုဒယလေး သောကဖြစ်မှာ စိုးရိမ်မိလို့ပါ...
သမီး သူကလေးကို အပြင်မှာမမြင်ဘူး မတွေ့ဘူးပေမယ့် ကျွန်တော့်ကလေးလို တွယ်တာမိနေတာ ရေစက်ပဲထင်ပါတယ် သမုဒယကြိုးလို ကျွန်တော့်ကို နှောင်ဖွဲ့ထားတဲ အဖြူရောင်ကလေးလေးပါ
အဲ့ဒီကလေးမျက်နှာတွေ့မိတိုင်း ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းတွေ တစ်လှမ်းမျှ မလှမ်းဝံ့တော့တာ အမှန်ပါပဲ အခုအချိန်မှာ သူကလေး ပီဘိကလေးအရွယ်ဖြစ်နေသေးပေမယ့် နောင်၅နှစ် ၁၀နှစ်အရွယ်ဆိုရင် အရာအားလုံး သိတက်မယ့်အချိန် ရောက်ပြီလေ
ဖြစ်နိုင်ရင်တောင် ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းတွေ ရပ်တန့်နိုင်ဖို့ သမီးမျက်နှာလေး မကြာမကြာတွေ့ရပါစေလို့ ဆုတောင်းရမလို ဖြစ်နေပါပြီ
လူမိုက်ကြီးဖြစ်ကောင်းဖြစ်နေမှာပါ ဘယ်ဘဝမှာမျှ လူယုတ်မာမဖြစ်ချင်ခဲ့တာ ကျွန်တော့်ဆန္ဒအမှန်ပါ သမုဒယလေးအတွက် တက်နိုင်သမျှ ခင်ဗျားနဲ့ဝေးရာမှာ နေကြည့်ပေးပါမယ်ဗျာ။
No comments:
Post a Comment