တခါတခါရည္မွန္းခ်က္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတက္လို႔ပါ။
ဘာၾကီးၿဖစ္ရမယ္ ညာၾကီးၿဖစ္ရမယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
အိမ္ကိုေတာ့ support လုပ္ခ်င္သူပါ ဒီ ၂ ႏွစ္အတြင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ကၽြတ္သြားပါတယ္။
တစ္ေယာက္ထဲေနရေတာ့ သိလာတယ္ေလ ဟိုဟာလိုၿပန္ၿပီ ဒီဟာမရိွေတာ့ဘူး။
လကုန္ရက္ဆိုမသိသာေပမယ့္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ဆို ေတာ္ေတာ္ေလးညစ္တယ္ဗ်ာ။
ပိုက္ဆံမရိွရင္မေနတက္ေတာ့ ပိုဆိုးတယ္ အိမ္မွာဆို ပိုက္ဆံအၿပတ္မခံဘူး Pocket money ဆိုၿပီး
အေဖ့စီကေနေတာင္းၿပီး အၿမဲၿဖည့္ထားတာ။
ဒီမွာေတာ့ထားလို႔မရပါဘူး ကိုယ္ပဲရိွတာဆိုေတာ့ မရိွလည္းဒီအတိုင္းေနရတာေပါ့
သူမ်ားထက္လစာပိုရေပမယ့္ အိမ္ကို support မလုပ္ႏိုင္တာ မမိုက္ဘူးဗ်ာ ခုေတာ့ Aim မေပ်ာက္ေအာင္
Force ေပးေနရတယ္ Budget Plan ခ်ထားရတယ္ အိမ္ကိုဘယ္ေလာက္ပို႔ရမယ္ သံုးဖို႔ဘယ္ေလာက္ Pocket
money ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ႏွလခံမယ္ေတာ့မသိပါဘူး ၾကိဳးစားၾကည့္ရမွာေပါ့ေလ
" something is better than nothing " တဲ့ဘာမွမၿဖစ္ေသးတာစာရင္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ေလ။
ကိုယ့္ဘာသာအားေပးေနရတယ္ စိတ္ဓါတ္က်လြယ္လြန္းေတာ့ အိမ္ၿပန္ေၿပးမွာဆိုးတယ္။
လူကသာဘာမွမဟုတ္တာ မာနကမိုးထိၿဖစ္ေနတာ ဘာမွမၿဖစ္ရင္မၿပန္ဘူးဆိုၿပီး အဲ့မာနေတာင္
ရိွခိုးရမလိုၿဖစ္ေနတာ မဟုတ္ရင္အိမ္မွာေခြေနေလာက္ၿပီ ခုေလာက္ဆို မာနေလးခံေနလို႔ေပေတေနတာ။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလ ၾကိဳးစားၾကည့္လိုက္ပါအံုးမယ္ ၿဖစ္လာတာမၿဖစ္လာတာေတာ့ ဘယ္တက္ႏိုင္မလဲေနာ္။
No comments:
Post a Comment